Nas troje   kocham cielisty smak pomarańczy woń topionych ołowianych żołnierzyków jaki sen piękny trzykrotne pukanie przez moje uszy przetacza się tysiące mijanych drzew wozów konnych, krzaki łez milczące ściany płaczu deszcz pada wolno spływa po włosach, policzku stulonych dłoniach od dzieciństwa obgryzanych paznokciach jaki sen piękny w jakim lesie wyśniony już, już, już jaką koszulę założysz który policzek ogolisz dokładniej jakie zioło wsuniesz pod poduszkę jaką historię opowiesz na pożegnanie jakim kolorem namalujesz zachodzący wieczór połóż kreskę fioletowej obsesji cytrynowo dzwonią zęby dzyń, dzyń

Dotykam cię powoli, delikatnie Ważny jest każdy nieznany milimetr twego ciała Ustami, palcami, moim oddechem Ta wędrówka nie ma końca Ta podróż nie zakończy się w niebie Ustami, palcami, delikatnie, powoli Czuję zapach twego życia Twoje serce bije w różnych miejscach intensywniej Moje zamiera ze strachu, który nie jest wstydem Chcę cię kochać dopiero potem Chcę czekać na jedną chwilę tak długo Aż zamieni moje ciało w fantastyczną niewiadomą.

Czasami wyobrażam sobie jak odchodzisz krople bzu za oknami, to młodość tak zmokła przecieka lepko, palce, twoje ciepłe serdeczne zaciskają się pętlą dwuznaczna słodycz przemilczeń to jak w tańcu wiruje dokoła rok za rokiem za nocą, noc nie oglądaj się, bo krzyk milknie w zdawkowe przepraszam to tak nagle i znowu nie w porę to do sąsiednich drzwi ty? znowu razem w osobnych pokojach. Mieszkam na cichej ulicy tam, gdzie nocą wabią się robaczki świętojańskie płacze sobótkowa panna zwiądł wianek z paproci znów jedną nutę zgubił skrzypek zadrżał dźwięk lekko i zgasł. Tak cicho, że myśli płaczą tak cicho, że tylko dreszcz spójrz, ulicą oboje, tylko proszę spójrz jeszcze chwila, jeszcze nie teraz już nie ma nadziei, a jeszcze jest tak wiele cofnij taśmę: w jednym błysku tancerka zatrzymała się na moment by już na zawsze nie zgubić różowego pantofelka.