Pokuta serca   Pamiętasz ów wieczór, gdy świerszcze cykały? W noc ciemną księżyca latarnia zabłysła I nagle tak jasnym to wszystko się stało Fontanna uczucia, już koniec domysłów Że tak już zostanie, ja wtedy myślałem To chyba by było najlepszym pomysłem Szatański głos szepnął: "To mało, za mało" Do uczuć płomienia dołączył czar zmysłów   Pamiętasz ów ranek wilgotny, deszczowy? Po trudnej rozmowie nam rozstać się przyszło Bezsilne łzy nieba spadały na głowy Nie mogąc pogodzić się z tym, że "nie wyszło" Choć wcześniej na wszystko byliśmy gotowi W obliczu trudności złudzenie to prysło Skuteczniej to niźli powietrze morowe Zabiło w nas wszystko i precz gdzieś odeszło   Pamiętam... I dzisiaj niekiedy Cię widzę Gdy z mężem i dziećmi na spacer wychodzisz Lecz jakoś ku Tobie ja podejść się wstydzę By razem wspominać: "Gdy byliśmy młodzi..." Nie musisz się bać mnie, ja nie nienawidzę Ani nie oskarżam, że jestem "na lodzie" Lecz widząc Twe szczęście ja swoim się brzydzę Ja - to ten gość, Ciebie co widząc - odchodzi...   [1995]

Dobrowolny wyrok   Chciałeś poznać świat    Najdalszy egzotyczny ląd Chciałeś własny kraj    Przemierzyć pieszo wszerz i wzdłuż Chciałeś wielkim być    Postacią z pierwszych gazet stron Chciałeś zrobić zryw    Samotnie władać rządem dusz   Chciałeś wiedzieć o    Czym szumią liście starych drzew Chciałeś w wody toń    Zanurzyć najgorętsze dni Chciałeś bardzo też    Zrozumieć leśnych ptaków śpiew Chciałeś wiele lecz    Nauczkę życie dało Ci   Teraz patrząc w ognia blask    Wędrujesz wstecz, wędrujesz wgłąb Cisza dookoła tak    Wyraźnie ten wyrzuca błąd   W pogoni za ułudą    Straciłeś własny dom I przyjaciół jasny krąg    Rozwiał wiatr Uciekając przed nudą    Zdradziłeś miłość swą Dobrowolny wyrok: zo-    Stałeś sam   [1999]

* * *   Serce wykute z kamienia Wyschnięte płatki róży Słowa, rozmowa, westchnienie Czas, który się nie dłuży   Mija kolejny dzień życia Co życiu w twarz urąga Rośnie wciąż wskaźnik zużycia I nic już Cię nie wciąga   Czasem powróci przelotnie Wspomnienie, które boli Walczysz znów w ciszy, samotnie Nie przegrać, nie pozwolić...   Mówią, że czas goi rany Lecz pamięć pozostaje Razem z kąpielą wylany Przegraną swą wyznajesz   Wkoło znajomych tysiące "Przyjaciół" całe mrowie Trwają, pomniki siedzące Pomogą, lecz nie Tobie   Wczoraj umarła nadzieja Nie mając siły, z głodu Dzisiaj już nikt się nie śmieje "Patrz pani! Taki młody..."   Jednak na przekór zwątpieniu Że tyle błędnych ścieżek Nie zabijając sumienia Ja ciągle w życie wierzę   [1994]