Ofiara zycia i inne wiersze |
|
ofiara zycia
deszczem o szyby zaskomlal Wiatr,
kolejna ofiara sledztwa Zycia.
Na widok Jego zal serce sciska,
taki On chlodny, nagi, przewiany,
bez skrupulow przepedzany z miejsca na miejsce.
Chcialem cos dla Niego zrobic,
wyciagnalem dlon,
lecz On tylko musnal ja.
Nikt pomoc Mu nie moze.
Co wezmie w objecia - dygocze;
drzewa, trawa, zwierzeta.
Wiatr owiewal juz swoja Golgote
zaszczuty przez Zycie na Smierc.
na mecie
minal mnie moj czas
zawierucha losow zakurzyl
usypal kurhany
grobowce marzen
poruszyl ukryte
gleboko struny
mocno szarpnal
mym zyciem
palce stop dogonil
i o cal je wyprzedzil
zaledwie tyle
dawalo mu wygrana
Mrowka
W zawilych wzorach uwiklanych w watek zycia
ja mrowka trzymam sie sciany
ja mrowka biegam tu i tam
szybko z glowa w dol
by nie byc rozpoznany
W zawilych wzorach uwiklanych w watek zycia
usypiam lykajac lze
jej smak osiada na jezyku
dlugo pamietam ten smak
dlugo nie zapomina sie
goryczy porazki
Po drugiej stronie
Ide prosto
zadnych sladow nie ma przede mna
zadne oko jeszcze nie widzialo tego
Ide prosto
zaden szlak tedy nie wiedzie
jesli upadne nie wesprze mnie zadne spojrzenie
Ide prosto
nieczuly na kaprysy klimatu
bez wiary w celowosc tego marszu
Ide prosto
swiatla zycia zostaly juz daleko
krzyki nie-umarlych utonely w milczeniu
co w duszy gra
beztroski krokow rytm
bezksztaltna postac strachu
bezowocny czyn
bezkarny chichot bytu
bezduszny wymog praw
bezglosny rewanz raju
bezwiedny wybor drog
bezcelowy wrzask
bezrozumny cien
bezwolnego ciala
niespokojna chec
... zaplakania
Boje sie...
Boje sie, ze sie zmieniam
ze zmienia sie moje serce
Boje sie, ze sie zmieniam
ze zmienia sie me widzenie
Boje sie, ze sie zmieniam
ze zmienia sie moja wiara
Boje sie, ze sie zmieniam
ze zmienia sie me myslenie
Boje sie, ze sie zmieniam
ze zmienia sie ma poezja
Boje sie, ze sie zmieniam
boje sie, ze umieram
Artur Dlugosz
{ redakcja@valetz.pl }
|
|
|
|