a za oknem
tęsknica wiatr woła
na parapecie gołąb suszy pióra
to ja - to nie ja

przecież mogło się zdarzyć inaczej
wtedy jednak nie byłoby kartofli na obiad
nie jestem głodny, nie szkodzi
zjem, być może pójdę na spacer

niech nikt nie pyta dlaczego
rozczarowanie?
raczej tak, raczej nie
istotne jest to co umyka słowom

niech nie wiem
co mogło być dalej?
ostatni i pierwszy wstaję z krzesła
po bezwstydnie rozsunięte zasłony
znienacka ktoś gasi światło
spodziewałem się tego
lecz nie tak
tym razem również
nie zasnę
choć
pójdę spać

pozostanę za oknem
z niewłaściwej strony
na parapecie gołąb
to ja - to nie ja

biegnąc zobaczyłem drzwi prowadzące na zawsze zacienioną stronę podwórza

uśmiech wschodzi jak słońce nad pobojowiskiem
i miłosiernie wypala bolące rany
zabijając co powoli umierało

"nazajutrz!"
ktoś głośno woła
pluję krwią
aha, to ja
to ja wołam

zataczam się i chcę tańczyć
dziki taniec wolności
i życia

nieprzytomnie upadnę
zachłysnę się śmiechem
zakrztuszę krwotokiem

chodźmy żyć póki trwa dzisiaj
armia upiorów powstaje z martwych
idziemy, a horyzont się cofa

ale nie,
sam idę

nad pobojowiskiem wschodzi uśmiech
zabija co powoli umierało

to nie sen, to nie życie,
to ja

biegnąc .... .
.... . .. .... .. ...