Bywa, ze rzecz niewielka staje się wielką. Urasta do imponujących rozmiarów, nabiera oszałamiającego tempa, pierwotna jej szarość eksploduje w barwy tęczy, a nieskomplikowany pierwotnie kształt ulega różnym udziwnieniom.

Zasadniczo decydują o tym ludzie. Ludzie, którzy w ów małej początkowo rzeczy dostrzegają coś, co utrudnia im jej ominięcie, przeniesienie wzroku dalej, zapomnienie o niej. Ludzie, dla których przybiera ona swoje zindywidualizowane piękno; tak różne pod względem formy i treści, jak różnorodni są tylko oni sami. Dla jednych staje się ona pasją, dla innych wytchnieniem, rozrywką, czy wręcz realizacją siebie.

Spytano mnie kiedyś, czym jest valetz? Pytanie może i wydawać się trywialne, ale zafrapowało mnie i przyznaję, że do dziś dnia nie znam na nie jasnej odpowiedzi. Tkwi ona we mnie głęboko, zbyt głęboko, abym zdołał wydostać ją na powierzchnię i ubrać w zrozumiałe słowa.

Ale poniekąd odpowiedzią na to pytanie jest The VALETZ Magazine. Pismo, które jest w pewnym sensie bramą do świata według valtza. Jej przekroczenie może być ryzykowne.

Możesz stać się jednym z napędzanych valtzem.

Odpowiedzialność za treści tekstów i prac graficznych spoczywa na barkach ich autorów, a poglądy wyrażane przez nich nie zawsze zgadzają się z poglądami redakcji.